‘We speelden al langer met het idee om een programma te maken met alledaagse Delfshaven-verhalen. We zochten nog naar een goede vorm. De corona-crisis bracht het plan in een stroomversnelling’, vertelt Pamela. Het programma liet enkele ‘helden’ uit de wijk aan het woord, onder wie buurtpastor Nico van Splunter, die met leden van de multiculturele geloofsgemeenschap ‘Geloven in Spangen’ nauw betrokken was bij de uitgifte van ruim 1000 laptops aan kinderen die als gevolg van de coronacrisis niet naar school konden. Ook werden honderden voedselpakketten gedistribueerd.
Stiekem toch een preek
Pamela: ‘Na het voorgesprek opperden we op het plan om Nico een korte preek te laten houden. Toen hij met een bijbel in zijn hand het podium opkwam, maakte hij daar meteen act van. ‘Ik ga hier natuurlijk niet preken. Maar áls ik dat wel zou hebben gedaan, dan zou ik jullie hebben verteld over Mozes, die door God geroepen werd…, etc. Per saldo wist hij er toch een preek van te maken, die uitliep op de vraag: “Waar geloof jij in?” Onder elke stoel lag een kaartje met een stift, waar bezoekers hun antwoord op konden schrijven. Twee leden van de muziekband van ‘Geloven in Spangen’ brachten het lied ‘I want Jesus to walk with me’ ten gehore – waarbij de antwoorden uit de zaal meteen creatief werden opgenomen in de liedtekst.’
Het was één van de eerste producties na de lockdown. Door de anderhalve-metermaatregel was het aantal bezoekers beperkt. Binnen een uur waren alle beschikbare kaartjes verkocht. Later op de avond werd het programma integraal herhaald, voor een nieuwe lichting bezoekers.
‘Het was een inspirerende avond. Emotioneel, ook al omdat we zo lang binnen hadden gezeten. Het ging over echte mensen. Over liefde, vriendschap, geloof. Ik zag bezoekers helemaal opbloeien; sommigen moesten zelfs een traantje wegpinken.’
In mijn dagelijks leven kom ik vrijwel nooit een dominee tegen en nu sprak ik er opeens zomaar een. In een spijkerbroek, bij wijze van spreken met zijn voeten in de klei. Dat was wel wat anders dan ik dacht. In mijn vooroordeel dacht ik dat zo iemand de hele tijd zou gaan lopen preken. Iemand die zonder echte interesse in wie jij bent, wat jij vindt. Maar dit verliep heel anders. Het verhaal raakte me, ook door de combinatie met praktische hulpverlening.’
Marleen te Vergert, wijkmanager van Bospolder-Tussendijken, was een van de bezoekers. ‘Na afloop was ik even niet in staat iets te zeggen. Die mini-preek van Nico kwam zó binnen, de kracht van dat verhaal. Hij vertelde over een dame uit de wijk en de manier waarop hij met ‘Geloven in Spangen’ verschil maakt. En dan die gospelsong als afmaker. Ontroerend.’
